Bójka pod szkołą i dalsze konsekwencje. Witajcie, zaczęło się od bójki pod szkołą. Z relacji mojego syna wracał do domu z kolegą a następnie został zaczepiony przez kolegę z klasy. Z ciekawości do agresora podeszli koledzy mojego dziecka po czym okrążyli go. Tamten widząc brak szans spanikował i uciekł, nie cierpiąc na tym W trakcie opuszczania samolotu jeden z pasażerów miał zostać dotkliwie pobity. We wtorek głos w sprawie zabrał przewoźnik. ZOBACZ: Warszawa. Dron tuż obok lądującego samolotu. Rzecznik LOT-u potwierdza "Pasażerowie, którzy podczas lotu nadużyli alkoholu i zachowywali się wulgarnie, zostali wpisani na tzw. czarną listę. Na gruncie przepisów ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane – dalej pr. bud. dwa budynki przylegające do siebie wspólną ścianą, posiadające wspólny fundament stanowią jeden budynek. Jak wynika z treści art. 3 pkt 2 pr. bud. budynkiem jest tylko taki obiekt budowlany, który łącznie spełnia następujące warunki: jest Bójka zakończyła się po 30 sekundach i każdy z kierowców pojechał w swoją stronę. Jeden kierowca odjechał w prawo (ze złego pasa), a drugi w lewo. Czytaj także: Tak panna młoda weszła na wesele. PiS chce rozszerzyć prawo do emerytur pomostowych i zamierza wykreślić z przepisów jeden z warunków, który obecnie zamyka wielu osobom prawo do takich świadczeń. Komu ZUS będzie mógł Bójka na plaży w Gdyni. Kibole na marynarzy? W starciu uczestniczyło kilkadziesiąt osób. Wśród nich byli Polacy i grupa obcokrajowców. KGP zleciła kontrolę w komendzie w Gdańsku Kontrola ma związek z bójką kibiców Ruchu Chorzów i obywateli Meksyku, do której doszło wczoraj na gdyńskiej plaży. Ostre słowa po bójce na plaży. M6pEWXv. Czym są pobicie oraz bójka? Język prawny bardzo często nadaje własne, specjalistyczne znaczenie słowom funkcjonującym w innym kontekście w języku codziennym Polaków. Czym są pobicie oraz bójka? Język prawny bardzo często nadaje własne, specjalistyczne znaczenie słowom funkcjonującym w innym kontekście w języku codziennym Polaków. Nie powinno zatem dziwić, ze potoczne znaczenie powszechnie znanych słów takich jak “bójka” czy „pobicie” nie pokrywa się w całości z ich znaczeniem w kontekście prawnym, niejednokrotnie prowadząc do nieporozumień w tym zakresie. Wbrew powszechnym wyobrażeniom starcie dwóch osób, lub też pobicie jednej osoby przez drugą nie stanowi przestępstw bójki czy pobicia. O wystąpieniu tych przestępstw możemy mówić dopiero gdy dojdzie do interakcji przynajmniej trzech osób. Pobicie - czynna napaść co najmniej dwóch osób na co najmniej jedną osobę, w której każda ze stron występuję wyłącznie w jednej roli: albo atakującego albo broniącego się. Nie można mówić o wystąpieniu pobicia pomiędzy dwoma osobami – z punktu widzenia prawa mamy wtedy do czynienia ze spowodowaniem uszczerbku na zdrowiu. Bójka – starcie co najmniej trzech osób, w którym każda z nich występuje zarówno w roli atakującego jak i broniącego się. JAK SIĘ BRONIĆ PRZED ZARZUTEM UCZESTNICTWA W BÓJCE/POBICIU? 1. Pobicie i bójka narażają na niebezpieczeństwo Charakterystyczną cechą bójki i pobicia jest fakt narażenia człowieka na bezpośrednie niebezpieczeństwo utraty życia, ciężkiego bądź średniego uszczerbku na zdrowiu. Toteż realnie karany jest udział jedynie w starciu, które jest faktycznie niebezpieczne. Za udział w pobiciu lub bójce grozi kara pozbawienia wolności do 3 lat - nawet jeśli u żadnego z uczestników nie doszło do poważnych obrażeń. Brane pod uwagę będzie jedynie to czy intensywność i brutalność zdarzenia były wystarczająca aby wywołać stan bezpośredniego zagrożenia utraty życia lub ciężkiego/średniego uszczerbku na zdrowiu,co więcej dotyczy to zagrożenia nie tylko w stosunku do osób biorących udział w zajściu ale w stosunku do każdego człowieka (np. świadka zdarzenia). Jeśli rezultatem bójki lub pobicia jest ciężki uszczerbek na zdrowiu wymiar kary zwiększa się wynosząc od 6 miesięcy do 8 lat (art. 158 §2 Pobicie lub bójka ze skutkiem śmiertelnym pociąga za sobą karę pozbawienia wolności do 10 lat (art. 158 §3 Jednak zgodnie z wyrokiem Sądu Najwyższego z 2015 r. przypadki zachowań polegające na otaczaniu osoby, grożeniu jej, agresji słownej, fingowaniu lub nietrafianiu ciosów czy też posługiwaniu się niebezpiecznym narzędziem nie stanowią przestępstwa pobicia czy bójki dopóki nie dojdzie do fizycznego kontaktu przynajmniej jednego uczestnika grupy z ofiarą [1] – co oczywiście nie oznacza, że wyżej wymienione zachowania nie mogą zostać ukarane na podstawie innego przepisu. 2. Karany jest sam udział Pobicie oraz bójka są przestępstwami wieloosobowymi. Ze względu na wynikające z tego trudności w przypisaniu poszczególnym uczestnikom odpowiedzialności za konkretne, wywołane przez nich skutki karany jest sam fakt udziału. „Wszyscy też biorący udział w pobiciu odpowiadają za obrażenia, także te zadawane przez pozostałych uczestników pobicia” ogłosił w wyroku z dnia 7 listopada 2014 r. Sąd Apelacyjny w Krakowie 1. Co więcej udział nie ogranicza się do rękoczynów. Zachowania takie jak uniemożliwianie ucieczki, ułatwianie zadawania ciosów innym, udzielanie rad walczącym, zagrzewanie do walki czy nawet towarzyszenie osobie atakującej jeśli umożliwiło jej to uzyskanie przewagi nad atakowanym również stanowią udział w bójce lub pobiciu. Według Sądu Najwyższego,aby mogła być mowa o braniu udziału w bójce/pobiciu „nie jest wystarczająca sama obecność na miejscu zdarzenia, podczas którego inna osoba stosuje przemoc fizyczną grożącą co najmniej spowodowaniem średniego uszczerbku na zdrowiu. Ów udział musi polegać na umyślnym, aktywnym zaangażowaniu w pobicie. Działania mające charakter takiego udziału, jeżeli nie polegają na stosowaniu przemocy fizycznej (zadawaniu ciosów), muszą być funkcjonalnie powiązane z zastosowaniem tej przemocy, w sposób istotny ją warunkując.” [3] W orzecznictwie dominuje opinia,że obecność na miejscu zdarzenia połączona z zachęcaniem sprawców do stosowania przemocy również powinna również być uznawana za uczestniczenie w pobiciu/bójce. „Obok fizycznej aktywności, może ono polegać na zagrzewaniu do walki, bądź na przyjęciu takiej solidarnej z napastnikami postawy, że wskazuje ona na potencjalną gotowość do przyłączenia się i zadawania ciosów, gdy tylko nadarzy się okazja lub zajdzie taka potrzeba.” [4] Ten punkt widzenia przyjmowany jest w wielu wyrokach ( wyr. SN z r.,I KR 325/71, wyr. SA w Łodzi z r.,II AKa 135/00, wyr. SO w Poznaniu z r.,III K 17/16). Można jednak znaleźć także mniej liczne wyroki nieuznające zachęcania do pobicia za udział (w tym również późniejszy wyrok SA w Łodzi z r.,II AKa 57/13). Aby działania mogły być uznane za pomocnictwo/podżeganie muszą wystąpić przed rozpoczęciem pobicia/bójki. Przykładem pomocnictwa może być poinformowanie napastników gdzie znajduje się osoba, która ma zostać zaatakowana, dostarczenie im narzędzi do walki lub kominiarek. Jednak dostarczenie narzędzi do walki w trakcie zajścia będzie już uważane za udział. Z kolei namawianie konkretnych osób do wszczęcia bójki po zawodach sportowych, które jeszcze się nie odbyły zostanie uznane za podżeganie do przestępstwa. Bójka lub pobicie mogą być traktowane jako jeden czyn nawet gdy dojdzie w nich do przerwy, zmiany miejsca zdarzenia lub przyłączenia się osób postronnych. Bójka może się także przekształcić w pobicie a pobicie w bójkę Osoby przyjmujące rolę agresora w bójce lub pobiciu muszą świadomie współdziałać ze sobą. Współdziałający nie muszą się bezpośrednio kontaktować czy znać, a do porozumienia między nimi może także dojść w sposób dorozumiany. Jednak jeśli do pojedynczego napastnika atakującego inną osobę przyłączy się druga osoba, wspomagając go w działaniach bez jego wiedzy i zgody nie będziemy mieli do czynienia z pobiciem, a każdy ze sprawców będzie odpowiadał tylko za skutek, który sam spowodował. 3. Eksces jednego ze sprawców Odpowiedzialność sprawców pobicia/bójki jest warunkowana tym, że przewidują oni negatywne skutki zajścia, albo przynajmniej powinni je przewidywać jako logiczną konsekwencję okoliczności zajścia. Jednak z tego względu uznaje się również, że pozostali sprawcy nie ponoszą odpowiedzialności za niespodziewany eksces jednego z nich: „Odpowiedzialność za udział w pobiciu ma charakter wspólnej odpowiedzialności jego uczestników, ale każdy z nich musi mieć świadomość niebezpiecznego charakteru tego zbiorowego zatargu, a niespodziewany eksces ze strony jednego ze sprawców nie może rzutować na prawną ocenę działania pozostałych. Odpowiedzialność sprawców warunkowana jest przewidywaniem przez nich skutków zajścia albo przynajmniej powinnością przewidywania ich. Sprawcę można obciążyć powinnością przewidywania tylko normalnych i typowych następstw zajścia, ale nie następstw zupełnie wyjątkowych, wykraczających poza możliwość przewidywania.” [5] Jeśli skutek w postaci śmierci człowieka lub uszczerbku na jego zdrowiu wywołany przez jednego ze sprawców obiektywnie nie mógł być przewidziany przez pozostałych poniosą oni odpowiedzialność jedynie za podstawową formę przestępstwa udziału w pobiciu/bójce (art. 158 §1) nie zaś za jej kwalifikowany typ (art. 158 §2 i §3) 4. Obrona konieczna Obrona konieczna jest okolicznością wyłączającą bezprawność czynu zabronionego. Osoba uprawniona jest do zastosowania obrony koniecznej wyłącznie przez zaistnienie faktycznego, bezpośredniego i bezprawnego zamachu (zachowania stwarzającego zagrożenie dla dobra chronionego prawem). Celem obrony jest odparcie zamachu, jednak musi ona zostać zrealizowana w sposób współmierny do stwarzanego przez niego niebezpieczeństwa. Konieczność stosowania przy obronie koniecznej proporcjonalnych środków nie oznacza, że osoba broniąca się musi używać identycznych metod czy narzędzi co jej napastnik. Jest to szczególnie istotne w sytuacjach, w których napastnik ma przewagę nad broniącym się. Przykładowa osoba starsza może użyć potencjalnie niebezpiecznych narzędzi aby skutecznie odeprzeć atak młodego i silnego napastnika, nawet jeśli napastnik pozostanie nieuzbrojony. W Polsce przeważa także opinia, że z obroną konieczną możemy mieć do czynienia również gdy broniący się mógł uniknąć konfrontacji z atakującym. Jest to uzasadnione przekonaniem, że prawo nie powinno ustępować przed bezprawiem. Jednak obrona konieczna musi zawsze być nakierowana tylko i wyłącznie na osobę atakującą. Z tych względów z zasady uznaje się, że obrona konieczna znajdzie zastosowanie wyłącznie w przypadku pobicia, nie zaś w przypadku bójki, w której wszyscy uczestnicy są równocześnie atakującymi i broniącymi nawet w przypadku brania udziału w bójce możliwe jest wystąpienie pewnych wyjątkowych okoliczności, które umożliwiają powołanie się na obronę konieczną. Pierwszą taką okolicznością jest przypadek osoby, która wyraźnie wycofała się z bójki(pragnąc całkowicie zakończyć swój udział w niej, nie zaś tymczasowo, w celu późniejszego zdobycia przewagi) jednak została ponownie zaatakowana przez jej innych uczestników1. Dopuszczalna jest także obrona osoby, która wycofała się z bójki przez inną osobę, jak również obrona osoby niezdolnej do dalszego udziału w bójce.[7] Możliwe jest również zastosowanie obrony koniecznej podczas interwencji dla położenia końca bójce. Interwencja tego rodzaju nie jest postrzegana jako udział w zajściu. „Nie bierze natomiast udziału w bójce lub pobiciu ten, kto włącza się do grona bijących się jedynie i wyłącznie w celu przeszkodzenia biciu się i zapobieżenia skutkom zbiorowej niebezpiecznej bijatyki np. przez rozdzielenie bijących się i niedopuszczenie do kontynuowania bijatyki. Takie włączenie się do grona bijących się, podyktowane wspomnianym wyżej celem nie wyłącza użycia przez włączającego się siły, pod warunkiem jednak, że będzie ona użyta jedynie i wyłącznie do przeszkodzenia bijatyce i w celu niedopuszczenia do jej kontynuowania.” [8] Podzielone są opinie w kwestii możliwości uznania obrony koniecznej uczestnika bójki dla odparcia „wyodrębnionego niebezpiecznego zamachu”. Sąd Apelacyjny w Krakowie stwierdził, że tego rodzaju tezy pochodzą jeszcze z okresu przedwojennego i nie znajdują zastosowania w obecnie panującym porządku prawnym1. Natomiast niektórzy przedstawiciele doktryny prawnej akceptują wystąpienie obrony koniecznej uczestnika bójki niegroźnej dla życia jeśli jeden z uczestników ucieknie się do zamachu groźnego dla życia np. przez użycie noża lub broni palnej. JAKIE PRZEPISY ZNAJDĄ ZASTOSOWANIE PRZY TZW. „SOLÓWCE”? Wiemy już, że przepisy dotyczące bójki oraz pobicia nie znajdą zastosowania dla potyczki wyłącznie dwóch osób. Tzw. „pobicie ze skutkiem śmiertelnym” jeśli dotyczy wyłącznie jednego sprawcy powinno być rozpatrywane pod kątem art., 155 albo 156 § 3 NIEUMYŚLNE SPOWODOWANIE ŚMIERCI CZŁOWIEKA (ART. 155 A CIĘŻKI USZCZERBEK NA ZDROWIU Z NASTĘPSTWEM W POSTACI ŚMIERCI CZŁOWIEKA (ART. 156 § 3 Przede wszystkim rzuca się w oczy znaczna różnica w wysokości kary. Przestępstwo nieumyślnego spowodowania śmierci człowieka wiąże się z karą od 3 miesięcy do 5 lat pozbawienia wolności. Za spowodowanie ciężkiego uszczerbku na zdrowiu człowieka ze skutkiem śmiertelnym sprawca podlega każe pozbawienia wolności od lat 5, karze 25 lat pozbawienia wolności albo karze dożywotniego pozbawienia wolności. Znamiona obu przestępstw mogą zostać zrealizowane przez działanie lub zaniechanie, którymi sprawca spowoduje śmierć „powoduje śmierć” jest o wiele szerszy od terminu „zabija”. Obejmuje on przede wszystkim zachowania nieumyślne, jak również zachowania, które na gruncie przestępstwa zabójstwa traktowane byłyby wyłącznie jako podżeganie lub pomocnictwo. Sprawca przestępstwa z art. 155 nie ma zamiaru doprowadzenia do śmierci przeciwnika jednak powoduje jego śmierć na skutek naruszenia reguł ostrożności wymaganych w danych okolicznościach. Przykładem takiego zachowania może być np. zadanie przeciwnikowi ciosu w głowę, na skutek którego przewróci się on i uderzy głową w podłoże, a następnie umrze na skutek odniesionych obrażeń czaszki. Pomiędzy czynem sprawcy a wywołanym skutkiem śmiertelnym musi zachodzić związek przyczynowo skutkowy. Co bardzo istotne możliwe jest włączenie się do łańcucha przyczyn innych, niezależnych od sprawcy okoliczności, które nie przerywają jego połączenia ze skutkiem śmiertelnym. Innymi słowy, jeśli wyłączenie działania sprawcy prowadziłoby do usunięcia śmierci jako skutku będzie on winny spowodowania śmierci, nawet jeśli przyczynią się do niej także inne okoliczności. Sąd Apelacyjny we Wrocławiu odniósł się następująco do problemu konieczności zachowania należytej ostrożności w kontekście spowodowania uszczerbku na zdrowiu prowadzącego do śmierci człowieka: „Mimo, że sprawca ofiary to nie można mieć wątpliwości, że swym działaniem uruchomił proces doprowadzający w efekcie do jego śmierci. Występujący związek przyczynowy między jego działaniem, a śmiercią pokrzywdzonego jest oczywisty. Oskarżony śmierci tej nie chciał oraz nie godził się na nią, jednak przy zachowaniu należytej ostrożności mógł taki skutek przewidzieć. Odpowiada w takiej sytuacji za śmierć, jako skutek nieobjęty umyślnością.” [10] Z kolei przestępca dopuszczający się spowodowania ciężkiego uszczerbku na zdrowiu ze skutkiem śmiertelnym ma zamiar wywołania ciężkiego uszczerbku na zdrowiu, a do tego przewiduje, lub może przewidywać następstwo w postaci śmierci pokrzywdzonego. Związek przyczynowo - skutkowy zachodzi między umyślnie spowodowanymi obrażeniami, a nieumyślnym skutkiem można natomiast przyjąć odpowiedzialności z art. 156 § 3 jeśli śmierć pokrzywdzonego co prawda pozostaje w związku przyczynowym z czynem sprawcy, ale nie jest następstwem doznanych mamy do czynienia z przestępstwem a art. 155 Wyrok Sądu Najwyższego z dnia r., IV KK 279/14 Wyrok SA w Krakowie z dnia r., (II AKa 189/14 Wyrok SN z dnia r., III KK 428/16 Wyrok SA we Wrocławiu z dnia r., II AKa 13/17 Wyrok SA w Krakowie z dnia r., II AKa 168/08, teza Legalis Wyrok SN z dnia r., II KR 289/84 Wyrok SA w Krakowie z dnia r., II AKa 27/13 Wyrok SN z dnia r., V K 343/62 Wyrok SA w Krakowie z dnia r., II AKa 27/13 Wyrok SA we Wrocławiu z dnia r., II AKa 191/14 Zagadnienie skutku śmiertelnego w bójce i pobiciu jest wyjątkowo skomplikowane. Słowem wstępu jak traktuje, bójkę i pobicie ze skutkiem śmiertelnym przepis kodeksu karnego art. 158 kk- 2. jeżeli następstwem bójki lub pobicia jest ciężki uszczerbek na zdrowiu człowieka, sprawca podlega karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 8. 3. Jeżeli następstwem bójki lub pobicia jest śmierć człowieka, sprawca podlega karze pozbawienia wolności od roku do lat 10. Natomiast odpowiedzialność za sam udział w bójce lub pobiciu bez wywołania powyżej wskazanych skutków grozi karą pozbawienia wolności do lat 3. Już na pierwszy rzut oka da się zauważyć różnicę między ewentualną odpowiedzialnością w wymiarze do 3, a do 10 lat w zależności od przyjętej kwalifikacji z art. 158 kodeksu karnego. Nadto w pewnych sytuacjach możliwa jest kwalifikacja z art. 148 kodeksu karnego tj. w sprawie nie tyle o udział w pobiciu czy bójce a – zabójstwo z karą odpowiednio surowszą. W analizie każdej sprawy, tzw. udziału w bójce ze skutkiem śmiertelnym istotne jest rozważenie kwestii struktury incydentu i przedstawienie relacji, w jakiej pozostaje skutek śmiertelny do przebiegu bójki, sposobie działania poszczególnych współsprawców oraz stosunku zamiaru przestępnego uczestników bójki (pobicia) do faktu spowodowania śmierci. Należy szczegółowo odnieść się do okoliczności zdarzenia, z których wynika czy sprawca obejmował zamiarem spowodowanie śmierci czy jedynie chciał skrzywdzić, pobić ofiarę, natomiast nie chciał jej pozbawić życia. Wyjątkowo trudne w analizie i ocenie prawno-karnej zamiaru i w konsekwencji odpowiedzialności wszystkich poszczególnych sprawców są sytuacje, w których dochodzi do tak zwanego ekscesu po stronie jednego ze współsprawców bójki. W bójkach, w których jako charakterystyczne da się wyłonić w zasadzie jeden elementy. Mianowicie: fakt że wynik w postaci iż ofiara poniosła śmierć powstał nieoczekiwanie w tym sensie, iż przebieg bójki nie wskazywał na możliwość takiego skutku. Klasycznym przykładem są tego rodzaju sytuacje, w których działanie jednego z uczestników bójki można określić mianem ekscesu. Jego działanie jest zdecydowanie odmienne negatywnie do działania pozostałych współsprawców bójki czy pobicia. Ze szczegółowego przebiegu tzw. ekscesu wynika często duża rozpiętość pomiędzy nasileniem złej woli u sprawcy śmierci ofiary w porównaniu do innych uczestników, których działanie nie pozostaje w żadnym stosunku proporcjonalnym do indywidualnego ekscesu sprawcy. Kwalifikacja z art. 158 § 3 ma zastosowanie do sprawców biorących udział w bójce lub pobiciu tylko wówczas, gdy nie można stwierdzić, że pomiędzy indywidualnym działaniem któregokolwiek z nich, bądź działaniem podjętym w ramach współsprawstwa przez wszystkich, a skutkiem przewidzianym w art. 158 § 3 zachodzi związek przyczynowy, bądź gdy w zachowaniu sprawców nie było zamiaru, nawet ewentualnego, spowodowania skutku określonego w art. 158 § 3 czyli śmierci człowieka. W przypadku bowiem, gdy zamiar sprawców biorących udział w bójce lub pobiciu skierowany jest na spowodowanie śmierci, ma zastosowanie przepis dotyczący przestępstwa zabójstwa z art. 148 § 1 Dlatego też jako istotne z punktu doboru odpowiedniej kwalifikacji prawnej w tym za popełnienie zabójstwa, są okoliczności jak sam przebieg zdarzenia, przede wszystkim umiejscowienie, ilość i charakter obrażeń doznanych przez ofiarę, osobę pokrzywdzoną, użycie różnego rodzaju niebezpiecznych przedmiotów w trakcie bicia, fakt natężenia zadawania ciosów, intensywność, sposób bicia np. kopania nogami w ciężkich butach, działanie z dużą siłą, wyjątkowa brutalność, ich przewaga nad leżącym bezbronnym człowiekiem, kontynuowanie ciosów, mimo np. jęków próśb ofiary o zaprzestanie czy faktu bicia po utracie przytomności, brak zainteresowania stanem zdrowia ofiary i niepodjęcie czynności w celu udzielenia pomocy po pobiciu, pozostawienie ofiary w stanie tzw. agonalnym i oddalenie się z miejsca przestępstwa. Są to okoliczności, które świadczą w sposób oczywisty o tym, że sprawcy obejmowali swoim zamiarem skutek śmiertelny. PRZESŁANKI ODPOWIEDZIALNOŚCI ZA ŚMIERĆ WYWOŁANĄ W RAMACH POBICIA Dla bytu przestępstwa z art. 158 § 3 tj spowodowania śmierci na skutek bójki lub pobicia, nie jest konieczne aby sprawca w jakikolwiek bezpośredni sposób naruszył nietykalność cielesną pokrzywdzonego. Wystarczające jest świadome połączenie działania jednego ze sprawców z działaniem drugiego człowieka lub większej grupy osób przeciw innemu człowiekowi lub grupie osób. W szczególności przez to, że sprawca swoim zachowaniem np. stworzeniem warunków ułatwiających działania bezpośrednich sprawców, postawą, a nawet samą obecnością wśród osób czynnie występujących przeciwko pokrzywdzonemu zwiększa zagrożenie u pokrzywdzonego i przyczynia się do wzrostu dysproporcji siły pomiędzy sprawcami pobicia i pokrzywdzonym. Podsumowanie - prawnik prawa karnego Wrocław Nadto na skutek licznych obron Klientów sprawców tego rodzaju czynów, jako adwokat spraw karnych we Wrocławiu pozwolę sobie na stwierdzenie, o czym wielu biorących udział w bójce lub pobiciu zdaje się nie wiedzieć, że w sposób jednoznaczny na podstawie orzecznictwa sądów powszechnych możliwe jest przypisanie współsprawstwa przestępstwa bójki lub pobicia ze skutkiem śmiertelnym. Nawet przy ustaleniu, że konkretny uraz prowadzący do śmierci spowodował drugi z napastników. Sprawca może w takiej sytuacji odpowiadać za zachowanie swojego współsprawcy, tj. spowodowanie uderzenia prowadzącego do urazu wywołującego śmierć, o ile wykazany zostałby istotny wkład sprawcy, który co prawda nie zadał śmiertelnego uderzenia, ale w realizację znamion tego przestępstwa w następstwie przestępczego porozumienia z pozostałymi współsprawcami i podziału ról miał swój wkład. Tym samym odpowiedzialność z art. 158 § 3 występuje niezależnie od tego, który z uczestników pobicia zadał cios skutkujący śmiercią pokrzywdzonego, o ile wszyscy uczestnicy pobicia ów skutek przewidywali lub mogli przewidzieć, a równocześnie nie mieli zamiaru spowodowania śmierci pokrzywdzonego. Istotą przestępstwa z art. 158 § 3 jest to, że skutek w postaci śmierci człowieka stanowi następstwo danego zdarzenia i nie zostało ustalone indywidualne sprawstwo owego skutku. Dlatego warto zastanowić się dwa razy zanim dojdzie do omawianej w niniejszym artykule sytuacji i do tego gorąco zachęcam. Kancelaria Adwokacka we Wrocławiu Adwokat Wrocław Karol Sobkowiak tel. 515 585 052 ADWOKAT WROCŁAW – ADWOKAT LUBIN – ADWOKAT OLEŚNICA – ADWOKAT WOŁÓW – ADWOKAT TRZEBNICA – ADWOKAT OŁAWA – ADWOKAT KOŁO – ADWOKAT ŚRODA ŚLĄSKA – ADWOKAT KALISZ – ADWOKAT OSTRÓW WLKP – ADWOKAT KONIN – ADWOKAT JELENIA GÓRA – ADWOKAT MILICZ Trafiłem na jakąś muzę dla Oskarstwa na yt i ehhh taki to pożyje. Chciałbym w wieku 40 lat być takim raperzyną wokół którego młode dupy kręcą młodymi dupami za sam fakt możliwości kręcenia młodymi dupami w jego teledysku wraz z innymi młodymi dupami. Ja w wieku 40 lat to pewnie w grobie się będę kręcił, a nie oglądał jak jakaś młoda dupa kręci mi młodą dupą przed nosem ehhh

bójka jeden na jeden prawo